Sunday, December 23, 2012


මං අමාරුවෙන් සපත්තුව ගැලෙව්වා 

ටිකක් වෙන්න‘ අරං‘ හිටිය නිසාම නෙවෙයි, බඩ වැඩි හින්දා
නැමෙන්න අමාරුයි. හිතින් බිරිදට දොස් කිය කිය මම මේස් එකත් ගලවල දැම්මා. බිරිදට මේකට ගෑඋනේ මේස් දාලා
සපත්තු දාගෙන යමු කියල කීවේ එයා නිසා. මොකද මම ආස කැෂුවල් අදින්න. අද බිරිදගේ යෙහෙලියකේ සාදයක්.

අමාරුවෙන් මේස් එක ගලවද්දි මේස් එක කටපිටට ගැහුනා
මට පොඩි කාලේ මතක් උණා. මේස් එක ඉස්සරහින්  ඇදල ගලවන්න කියල කීයල අම්මා මට නිතරම කියල තියනවා.

ගලවපු මේස් එක කනපිටට හැරිල තියෙනකොට
අපේ ‘හිතත්‘ මේ විදිහට කනපිට හරවල කාට හරි බලන්න පුළුවන් උනානං කියල හිතුනා.  එත් ඒක බලන්න පුළුවං පළමු තත්පරෙදීම තියෙන ඇදුම් ටිකත් ගැලවෙන බව දැනිල,
මටම හීන් හිනාවක් ගියා.

ඉස්සර අපේ ගෙවල් එළිය උනේ භූමිතෙල් ලාම්පු එලියෙන්
එකම එක චිමිනි ලිම්පුවක් සහ බල්බ් එකකින් හැදුව කුප්පි ලාම්පුවකින් අපේ ලෝකය එලිය උනා. ඒක අදුරුයි කියල උඩු හිතින් හිතුනට  කනපිට ගහපු හිතින් බැලුවම ඒක මාරම එලියයි.

කහපාට දැල්ලකින් කාමරේ එළිය වෙනවා. කුප්පි ලාම්පුව හදන්නේ මම. මම ඒකට වැඩ්ඩා. 

මං මගේ හිත තවපාරක් කනපිට ගහුව.

අපේ ගෙදරට භූමිතෙල් බෝතලයක් දවස් 3 කට විතර සෑහෙනවා. ගෙදර කඩේ යන කොල්ල මමම නිසාම ඒක පැවරුනේ මට. ගෙවල් ලග කඩවල් දෙකක් තියනවා එකක 4.25 ක් සහ අනකේ 4.75 ක්
මම ගෙදරට මගේ ලොකුම බොරුව කියන්න පුරුදු උනා.

‘‘භූමිතෙල් බෝතලයක් 4.75 යි අම්මා ‘‘

අහිංසක, දරුවන් බොරු නොකියයි කියල හිතන මාතවක් උන ඇය කිසි තිත්තක් නැතුව ලස්සනට මගේ ගුලිය ගිල්ලා. මම දවස් 3 කට පාරක් ශත පණහක් හොරකම් කරන - (චී ලැජ්ජ හිතෙතෙන වචනයක් ඒක) වංචා කරන කොල්ලෙක්

ශත පනහට මම කරන්නේ දිග රුලං කෑල්ලක් කන එක. අගල් 4 ක් විතර  දිග ටිෂූ කොලයකින් ඔතල තියන රුලං කෑල්ල කන්න මට කඩේ ඉදල වෙල දිගේ ගෙදර එනකම්ම බැ. 

මට රුලං කෑල්ලක් කෑමේ අයිතිය අහිමි කලේ සහෝදර. දවසක් මං අසනීපෙන් ඉන්න නිසා එයාට කඩේ යන්න උනා. එතකොට එයා ඉලන්දාරියෙක් නිසා කඩේ යන්න අදිමදි කරන කාලේ.  එදා ඉදල මට ශත පනහ අහිමි උනා. ශත පනහ වෙනුවට මාස ගානකට සෑහෙන්න හම්බ උනා. ශත පනහක් ගත්තා කියල නෙවෙයි. ඒක කීවේ නැ කියලා.

බොරු කරන්න කවුරුවක් කීවේ නැ. ඉගැන්නුවෙත් නැ.
අඩුගානේ ඉස්කොලේ යාළුවෙක්ට වත් කීවේ නැ. මොකද ඒක
නරක වැඩක් කියල මං දැනගෙන උන්න නිසා. ශත පනහේ සිද්ධිය මගේ හිතට වද දෙන දෙයක් වෙන්න ගත්තා.

‘මම මහ හොරෙක් ‘
මගේ හිත මටම කියන්න ගත්තා. 

‘මොකද තනියම හිනාවෙන්නේ‘ 

බිරිදගේ හඩින් මං ‘සිත‘ අවුරුදු ගානක් ෆෝවර්ඩ් කලා
මට හිනාගියේ  කනපිට ගහපු මේස් එක වගේ හිත් අනුන්ට බලන්න පුළුවන් නං කියල

එහෙනං අහුවෙන තරමක් අහුවෙන්නේ බඩු හොරු  නෙවෙයි ‘හිත්‘ හොරු ...........

ඇස් වලින් බලල හිත්වලින්  කරන වංචාව එක්ක  අර
 ‘ශත පනහ‘ මොකද්ද කියල  මට හිතුන ..........

---------------------------------------------------------------------------------

මං අනිත් මේස් එක අග්ගිස්සෙන් අල්ලලා ඇද්ද.




මං අමාරුවෙන් සපත්තුව ගැලෙව්වා

ටිකක් වෙන්න‘ අරං‘ හිටිය නිසාම නෙවෙයි, බඩ වැඩි හින්දා
නැමෙන්න අමාරුයි. හිතින් බිරිදට දොස් කිය කිය මම මේස් එකත් ගලවල දැම්මා. බිරිදට මේකට ගෑඋනේ මේස් දාලා
සපත්තු දාගෙන යමු කියල කීවේ එයා නිසා. මොකද මම ආස කැෂුවල් අදින්න. අද බිරිදගේ යෙහෙලියකේ සාදයක්.

අමාරුවෙන් මේස් එක ගලවද්දි මේස් එක කටපිටට ගැහුනා
මට පොඩි කාලේ මතක් උණා. මේස් එක ඉස්සරහින් ඇදල ගලවන්න කියල කීයල අම්මා මට නිතරම කියල තියනවා.

ගලවපු මේස් එක කනපිටට හැරිල තියෙනකොට
අපේ ‘හිතත්‘ මේ විදිහට කනපිට හරවල කාට හරි බලන්න පුළුවන් උනානං කියල හිතුනා. එත් ඒක බලන්න පුළුවං පළමු තත්පරෙදීම තියෙන ඇදුම් ටිකත් ගැලවෙන බව දැනිල,
මටම හීන් හිනාවක් ගියා.

ඉස්සර අපේ ගෙවල් එළිය උනේ භූමිතෙල් ලාම්පු එලියෙන්
එකම එක චිමිනි ලිම්පුවක් සහ බල්බ් එකකින් හැදුව කුප්පි ලාම්පුවකින් අපේ ලෝකය එලිය උනා. ඒක අදුරුයි කියල උඩු හිතින් හිතුනට කනපිට ගහපු හිතින් බැලුවම ඒක මාරම එලියයි.

කහපාට දැල්ලකින් කාමරේ එළිය වෙනවා. කුප්පි ලාම්පුව හදන්නේ මම. මම ඒකට වැඩ්ඩා.

මං මගේ හිත තවපාරක් කනපිට ගහුව.

අපේ ගෙදරට භූමිතෙල් බෝතලයක් දවස් 3 කට විතර සෑහෙනවා. ගෙදර කඩේ යන කොල්ල මමම නිසාම ඒක පැවරුනේ මට. ගෙවල් ලග කඩවල් දෙකක් තියනවා එකක 4.25 ක් සහ අනකේ 4.75 ක්
මම ගෙදරට මගේ ලොකුම බොරුව කියන්න පුරුදු උනා.

‘‘භූමිතෙල් බෝතලයක් 4.75 යි අම්මා ‘‘

අහිංසක, දරුවන් බොරු නොකියයි කියල හිතන මාතවක් උන ඇය කිසි තිත්තක් නැතුව ලස්සනට මගේ ගුලිය ගිල්ලා. මම දවස් 3 කට පාරක් ශත පණහක් හොරකම් කරන - (චී ලැජ්ජ හිතෙතෙන වචනයක් ඒක) වංචා කරන කොල්ලෙක්

ශත පනහට මම කරන්නේ දිග රුලං කෑල්ලක් කන එක. අගල් 4 ක් විතර දිග ටිෂූ කොලයකින් ඔතල තියන රුලං කෑල්ල කන්න මට කඩේ ඉදල වෙල දිගේ ගෙදර එනකම්ම බැ.

මට රුලං කෑල්ලක් කෑමේ අයිතිය අහිමි කලේ සහෝදර. දවසක් මං අසනීපෙන් ඉන්න නිසා එයාට කඩේ යන්න උනා. එතකොට එයා ඉලන්දාරියෙක් නිසා කඩේ යන්න අදිමදි කරන කාලේ. එදා ඉදල මට ශත පනහ අහිමි උනා. ශත පනහ වෙනුවට මාස ගානකට සෑහෙන්න හම්බ උනා. ශත පනහක් ගත්තා කියල නෙවෙයි. ඒක කීවේ නැ කියලා.

බොරු කරන්න කවුරුවක් කීවේ නැ. ඉගැන්නුවෙත් නැ.
අඩුගානේ ඉස්කොලේ යාළුවෙක්ට වත් කීවේ නැ. මොකද ඒක
නරක වැඩක් කියල මං දැනගෙන උන්න නිසා. ශත පනහේ සිද්ධිය මගේ හිතට වද දෙන දෙයක් වෙන්න ගත්තා.

‘මම මහ හොරෙක් ‘
මගේ හිත මටම කියන්න ගත්තා.

‘මොකද තනියම හිනාවෙන්නේ‘

බිරිදගේ හඩින් මං ‘සිත‘ අවුරුදු ගානක් ෆෝවර්ඩ් කලා
මට හිනාගියේ කනපිට ගහපු මේස් එක වගේ හිත් අනුන්ට බලන්න පුළුවන් නං කියල

එහෙනං අහුවෙන තරමක් අහුවෙන්නේ බඩු හොරු නෙවෙයි ‘හිත්‘ හොරු ...........

ඇස් වලින් බලල හිත්වලින් කරන වංචාව එක්ක අර
‘ශත පනහ‘ මොකද්ද කියල මට හිතුන ..........

---------------------------------------------------------------------------------

මං අනිත් මේස් එක අග්ගිස්සෙන් අල්ලලා ඇද්ද.
 

No comments:

Post a Comment

අදහස් උදහස් සමසිතින් විද ගනිමි