කැඹිලි තැඹිලිමයි
                 ______________________

මැට්ටා ! මෝඩයා ! මරියා !

කියලා මගේ වාසගමට ඉස්සරහින් දැම්මේ නැත්තේ මොකද කියල

මට හැම වෙලාවෙම හිතුනා. මොකද එහෙනං ‘ඒක මගේ නමනේ‘
කියල මට හිත හදා ගන්න තිබුනා...

ගෙදර ඉදල හේනට සෑහෙන දුරක් තිබ්බා... කෑලි 5හේ ටෝච් එකත් නැතුව පට්ට කරුවලේ වැටි වැටි මං ආවේ මාරම ජුවලෙන්, ඒක කොච්චර කේන්තියක් ද කියල කියනවනං මං මදුරුවට ගැහුව පාරට අත ඉදිමිල ආවා.
අල්ල පුපුරු ගැහැවා...

‘මං මෝඩ නිසාද මේව මෙහෙම වෙන්නේ‘

තිබ්බ එකම එක සිගරට් එක හේනේ පැලේ වහලේ හංගලා තිබ්බ
ගිනිපෙට්ටියෙන් පත්තු කරන ගමන් මට හිතුනා

මට දැනෙන කාලේ ඉදන් මං ගෙදර කොන් උනා...
‘‘උට ඉගෙන ගන්න බෑනේ, මල්ලි ට මොන පොත්ද , දැංම වත්තේ වැඩක් වත් ඉගෙන ගනිං‘‘
මේවා මට කඩ පාඩං.. මොකද අයියලා දෙන්නම, අම්මට අනුව
ඉගෙන ගත්තා සාමාන්‍ය පෙල උසස් පෙල පාස්...
දැන් කලිසමක් ඇදං රස්සාවකට යනවා..

මම අන්තිමට ගියේ 6 පන්තියට අයියලා වගේ 5 පාස් වුනේ නැති නිසා
මම නිකම්ම මැට්ටෙක් උනා..

‘‘උඹලා කාපල්ලා කලා හොදට ඉගෙන ගනිල්ලා ‘‘

කියල අම්මා කීවේ මට කන්න එපා කියන්නා වගේ. තාත්තා කොහොමත් නිහඩ මනුස්සයා. උන්ද වවපු හේනනේ පැලේ තමා අද මගේ දවසේ
සතුටුම, වගේම කාන්සිම පැය ගෙවෙන්නේ.

අයියලා වගේම මාත් ටික ටික ලොකු උනා උන් උගත්තු උනාට
මට වගේම බඩගිනි වෙනවා, මං වගේම වතුර බොනවා, යාලූවන්ගේ පාටි කියල බියර් බීල ආවට අම්මා මුකුත් කීවේ නැ..

‘තෝ එහෙම රා පොල පැත්තේ ගිහින් තිබ්බොත්නේ‘

අම්මා එහෙම කීවම ඒ දවස්වල මට හිතුනේ විබාග පාස් කරාම බොන්නත් අවසර ලැබෙනවා ඇති කියල..

මම ඉස්කොලේ නොගියත් හේනට ගියා. වැඩකරන්න ම නෙවෙයි,
තනියම ඉන්න. මොකද අයියලා දෙන්නා හින්දා ගමේ එව්වොත් මට
පාච්චල් කරන්න අරන් තිබ්බේ. මම හේනට වෙලාම කල් ඇරියා..

තාත්තා අසනීප උනා. මම හේනටම සින්න උනා. කෙසෙල් කැනක් එළවලු ටිකක් විකුණුප සල්ලි නිසා අම්මා ඉස්සරවගේ කෑගහන්න එන්නේ නැ..
හවසට බත් එකක් බැදල දෙනවා මට හේනට ගෙනියන්න. අම්මා මට
අකාරුණීක උනාට ගමටම කාරුණිකයි.

‘සීදේවි නැන්ද‘

ආදරය ගැන මගේ හිතේ තිබ්බේ තරහවත්, මොකද මට ආදරේ කියල දැනිල තිබ්බේ, වැඩිහිටියන්ගේ, ගමේ එවුන්ගේ සමච්චලේ විතරයි.

‘‘මටත් කෙල්ලෙක් හිටියනං‘‘
කියල මට හිතුන වාර අන්නතයි. අයියලා ඉගෙන ගත්තා කියලා උන්ට දැනුන බඩගින්නම තමයි මටත් දැනුනේ.

පසුයි මඩයි එක්ක ඉන්න මං දිහා කෙල්ලෝ බලාවී ද?
අනික පුංචි ගං මඩිත්තක් වේචචර මුළු ගමටම මම ගොන් මරියා වෙලා ඉවරයි මම !

‘‘ට ඔන උනේ ගෑනියක් මිසක් ආදරයක් නෙවෙයි.‘‘

මට තොට දී, ගමේදී, මගේ ඇස් ගෑණියෙක් හෙව්වා ඒ ඇස්වල රාගය ඇද්දයි බැලුවා. එත් මගේ හිතට වඩා හැමවෙලාවෙම ඇග සංවර උනා.

කෙනෙක්ගේ හිතේ වල් කම මනින්න පුලුවන්නං ම උපරිමය පාස් කරල උන්නේ... ඒත් මොඩකමටද මන්දා මම ඇගට තරංචි දාගෙන උන්නේ..

දන්න කියන ගෑනු අය එක්කෝ මට කියල පොල් ගෙඩියක් කොස් ගෙඩියක් කඩවා ගත්තා අනේ පුතේ, අනේ මල්ලියේ කියල..
උන්ගේ ඇස්වල තිබ්බේ

‘කපටිකම‘

අනිත් උං මාව ගනන් ගත්තෙම නැ..

සිගරට් එකත් ඉවර.යි බඩ පනුවේ හොද ගානට වද දෙනවා

මම හවස කඩමංඩියට ගියේ කෙසෙල් කැනක් දෙන්න.
ආපිට එද්දී මං ඇස්වලින් මැන මැන ගිය විදිහේ කෙනෙක් පාර ඉස්සරහට ආවා. ගොම්මන වැටීගෙන එන වෙලාව.

මල්ලී ටවුමට දුරද ?
එයා මගෙන් ඇහුවා..

‘ඔවු අක්කේ එත් දැන් බස් නැ...වීල් එකක ගියෙත් 600 ක් විතර ගයි.
අක්කා කොහෙද ආවේ මේ වෙලාවේ‘

‘රැවටිල්ලකට අහු උනා මල්ලී මට දැන් යන්න තැනන් නැ‘
එයාගේ අතේ 600 ක් නැ මට ඒක දෙන්න හිතුනත් මම කිව්ව වල් හිත
නලියන්න ගත්තා.

‘මං ඉන්නේ හේනේ පැලක‘ කැමති නං ඔයාට ඉන්න පුළුවන්‘
මම අක්කා වෙනුවට ඔයා කියන්න තරං නිර්භීත උනා

‘ලොකු දෙයක් අනේ‘ ඇයගෙන් රුකුලක් ලැබුනා

එතැන ඉදල මං ‘හීන‘ ගොඩක් මැව්වා.කොටින්ම දතකට මැද්දා.
මම එයාට වඩා ටිකක් ඉස්සරිහින් ගියේ ගමේ ඇස් වලින් හැංගෙන්න.

‘‘ඔයා ඔහොම ඉන්න මං කෑම එක අරං එන්නං‘‘

ගේ ගාව ට කිට්ටු උනාම එයාට මම කීවා.

මං එයාව දැං ‘දන්නවා‘ උනාට බල්ලා එයාව අදුනන් නැ කියල දැනුනේ උ බුරාගෙන පැන්නම. බල්ලව එලවන්න ගත්ත උත්සහයෙන් වැඩක් උන් නැ. අම්මා දොර ඇරගෙන එලියට ආවා. මම කෙහෙල් පදුරකට අයින් උනා. බල්ලා මට ඉව කර කර එයාට බුරනවා.

‘කවුද ඔතන‘
අම්මා ඇහුවාම

‘පාර වැරදුනා මෙහෙන් යන්න පුළුවන් කියල කෙනෙක් මංව එක්කං අවා
මට පෙන්නේ මම අතරමංවෙලා‘‘

ඈ කිව්වා මාව බේරුව එක ගැන මගේ හිත ඈට පින් දුන්නත් සිද්ධ උනේ වෙනම දෙයක්
‘‘ දැන් කොහේ යන්නද ළමයෝ, ඇවිත් මෙහෙන් ඉන්න හෙට උදේම යන්න‘‘
සීදේවි නැන්දා ලතාවකට කීව්වා. එයත් පස්ස වත් නොබලා ගෙට ගියා..

මදුරුවෝ තල තල මම කෙහෙල් පදුරු අස්සේ පැයක් විතර හිටියා. එත් ගෙට යන්න හයියක් තිබ්බේ නැ. අමුත්ති මාව හදුන ගයිද,

‘‘මෙයා තමා මාව එක්ක ආවේ‘‘

එයා එහෙම කියයි..
පෙනෙද මේකා මෝඩයා උනාට තියන වල්කම
අයියලා කියනවා මට මැවිලා පෙනුනා
‘‘ශිහ් දැන් කෝමද කෑම එක ගන්නේ‘‘

මම මටම කියවගත්තා. පස්සේ කැලි පහේ චෝට් එකත්, කෑම එකත් අමතක කරලා හේනට ගියා.

මහන්සියයි කේනතියයි එක්ක මගේ දැත මැදගෙන හිටිය ආවේග නිවිල තිබුනේ
ඒ උනාට බඩගිනන්න නං උදේ වෙනකං වද දුන්නා..........
කමක් නැ මගේ කෑම එක අමුත්තිට දෙන්න ඇති.

_________________________________________________
පස්සෙනදා මම හිමීට කුස්සිය පැත්තෙන් ගෙට ගියා
අම්මා ලොකු අයියට දෙස් තියනවා මට ඇහුනා

‘‘මූංට උගන්නලා හැදුවට වැඩක් තියනවද හිතේ තියන ‘කුප්ප‘ ගතිය යනවද
අර ගැණි ඉන්න කාමරෙට එබුනනේ‘‘

මට කට කොනකින් හිනාවක් ගියා...............

..

 —

2

"The Black Heven"

          ____________________

‘පුලස්ති දේවසිරි‘ කියන්නේ මාගේ ඥාති සොයුරෙක්
මාසයක් දෙකක් වැඩිමල් උනාට ඌ මට කීවේ පොඩි මළය කියලා..
දේවසිරිව, කාටවත් ඇල්ලුවේ නැ, හම්පඩ ඩෙනිම් එකක් ලොකු ෂර්ට් එකක් ඇදල හිටිය ඌට අගල් 6 ත් විතර රැවුලක් තිබ්බ..

දේවා ගෙදර එනවට මගේ හාමිනේගේ කැමැත්තක්
තිබ්බේ නැ ඒකට හේතු උනේ කිසිම දේක වටිනාකමක් ඌට දැනුනේ නැති හින්දා, අගේ කිරීමක් නැති හින්දා.

මම ‘එල් ඊ ඩී ත්‍රිමාන‘ රූපවාහිනියක් ගත්තා. මිනිහා කීවේ මෙහම කතා
වක්

‘‘පොඩි මල්ලී
අපි කනවා එකෙන් වැඩ කරනවා ශක්තිය නැති උනාම
අයෙම කනවා‘‘

‘‘ඉතිං‘‘

මම කීවේ කේන්තියෙන්, ඒක අමුතුවෙන් කියන්න ඕන දෙයක් යැ...

‘‘වෙන්න ඕන ඕන් නැති දේවල් වලට ශක්තිය දෙන්න කෑම නොකා ඉන්න එක‘‘ කියල මිනිහා නෝන්ජල් හිනාවක් දැම්මා.
--------------------------------------------------------------------------
අද උදෙන්ම හාමිනේ ඉස්කොලේ සමීතියකට ගියා
මම අලුතින් ගත්ත රූපවාහිනිය පණ ගන්වන්න කලින්,
හදුන් කූරක් පත්තු කරා. ඊට පස්සේ සිගරට් එකක් පත්තු කරගෙනම, රූපවාහිණිය පණගැන්නුව.. කන්නාඩි දෙක දාගනෙ මම රූපවාහිනේ වෙලාව තිබ්බා

2012 11 25 උදේ 9.10 යි

පස්සේ මම චැනල් එකකට ටියුන් කලා
ඉස්සරවෙලාම ආවේ කළුසුදු පසුතලයක් ‘‘පරණ කතාවක් වෙන්න ඇති‘‘
මම මටම කියාගත්තා. එත් මාගේ ඇගේ රෝම කෙලින් වෙන්න ගත්තේ
රූපවාහිනේ මම යෙදූ දිනය දැක්කමයි ඒක දිස්වුනේ

1782 11 25 කියලා

මම විමතියෙන් ගල් ගැහිලම රෑපවාහිනියට කිමිදුනා

ඒක ගැමි පරිසරයක සවස 7 ට වගේ කාලයක්. එතැන උන්න එක චරිතයක් ‘‘මම‘‘ කියල මට හිතුනා. වයස 20 ක විතර මම මගේ ඇස්වලන් දැක්ක දේ රූපවාහිනියෙන් පෙනුනා.

"කැකුණතෙල්" පන්දම් කීපයක් පත්තු වෙමින් තිබුනා. කුඩප්පචිචි නයෙක් ගහල මැරිලා. උන්දා වල දලා අපි මල ගෙදර මිදුලේ උන්නේ.
සේතං මාමා බුලත් විටක් හපනවා. ‘දේවසිරි‘ අයියා පිලේ ඈදිගෙන උන්නා. සුදු සරමක් ඇදං උන්න උගේ රුවුල වැවිලා තිබුනා.

ඇගිලි දෙක අතරින් කෙල පාරක් ගහපු සේතං මාමා කියවන්න ගත්තා.

‘‘ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ අපූරු බණ ටික. කට්ටිය මීක් නැ‘‘

‘‘අනේ ඔවු‘‘ මට කියවුනා ‘මලී‘ දොරලගට අවිත් හිනාවෙලා ගියා

‘‘එතකොට ඒ කාලේ හාමුදුරුවොන්ට උඩිං යන්න පුළුවන්ද ?‘‘

උක්කු අහපි. දේවසිරි හිනාවක් නගාගෙනම උත්තර දෙන්න ගත්තා

‘‘නැ මලේ හාමුදුරුවෝ උඩින් ගියේ නැ. යන්න ඕන තැනට රැස් යවල එතැන රූපයක් මැව්වා විතරයි. ‘‘

‘‘එතකොට හාමුදුරුවෝ කීවේ උඩින් යනකොට බවලත්තු නානාකොට දැහැන බිදිලා බිම වැටෙනවා කියලා‘‘ උක්කුං ප්‍රති උත්තර බැන්දා

මට මලීව මතක් උනා එකි නානකොට ඔළුවේ, තලපු ගොඩපර ගෙඩියක් ගානවා විතරක් නෙවෙයි දිය රෙද්ද දෙපාරක් ,තුන්පාරක් කඩල අදිනවා..
ඒං ඒ වගේ එකියක් දැක්කනං බිම තමයි........

‘දැනං පොඩ්ඩා මලයා ට උනේ ඒ වගේ දෙයක් හිතේ රැස් ඇරියා ලිද ගාවට හොදයි නැ කියපං....‘‘ දේවසිරියා කිව්වා ..

මම ලැජ්ජාවෙන් බිම බලාගත්තා දේවසිරි වටේට පත්තු කරල තිබ්බ පන්දම් මිදුලට ගෙනාවේ අපේ අම්මගෙන් බැනුම් අහ අහ. ඌ ඒක එක පේලියට හිටෙව්වා ඊට පස්සේ අපි ඔක්කොමට අඩ ගහලා .....

‘‘ බුදු හාමුදුරුවෝ" කීව එක හුගක් අයට තේරුනේ නැ. මේක අහපල්ලා
මෙතැන තියන පන්දම් පහ කියන්නේ ඇස ,කන, නාසය ,දිව ,ශරීරය, මේ කොනේ තියෙන්නේ "සිත" කියන පන්දම.. දැන් හිතාපල්ලා මේ එක එක පන්දම මම නිව්වම මොකද වෙන්නේ කියල
හයවෙනි පන්දම නිකම්ම නිවෙනවා... ඒකියන්නේ ශරීරේ මැරුණම හිත මැරෙනවා. උන්නාන්සේ කීවේ ශරීරේ නොමරා, මරා හිත හයිය කරගන්න කියලා, ඒ කීවේ භාවනා කරලා ඔය පන්දම් තාවතාලිකව නිවන්න කියලා...
එතකොට 6 වෙනි පන්දමට තෙල් වැඩියෙන් එන නිසා ඒක ලොකුවට දැල්වෙනවා... ඒකියන්නේ රැස් විහිදෙනවා කියන එක. ඒ රැස් නැත්තං නැත්තං කිරණ වලින් තමයි අර කීව විදියට තැන තැන රූප මැව්වේ‘‘

--------------------------------------------------------------------------
"කවදා හරි මේ ගෙයි ඉස්සරහ තියන මෙසේ තියන වීදුරුවක ගමේ පන්සලේ කියන බනක් දැක්කොත් උඹලා පුදුම වෙන්න එපා", ඒක වෙන්නේ කිරණ වලින්, හරියට "අන්ජනම" වගේ...
--------------------------------------------------------------------------

‘‘අම්මපා‘‘ මට කියවුනා

‘හිතපං පොඩ්ඩා දිවිය ලෝකේ බන කියන්න, ලංකාවට තුන් පාරක් එන්න
උන්නාන්සේ ආවේ ගියේ කොහොමෙයි කියල, මෙන්න මේ ‘කිරණ‘ වලින්... මට තිබ්බ ගැටළුව එතරම් කිරණ හදාගන්න උන්නාන්සේ ශක්තිය හදාගත්ත විදිහ..‘‘

‘‘කාලනේ බං අයියේ‘‘ මං කීවේ ඔලොක්කුවට.

ඊට පස්සේ වැස්සේම දේවසිරි නොපෙනී ගියා

---------------------------------------------------------------------------
මම රූපවාහිනියෙන් ඇස් ඉවතට ගත්තා
එත් අයෙමත් මාව පුදුමයෙන් පුදුමටපත් පත් උනා ,උන රෝගියෙක් වගේ මාව ගැහෙන්න ගත්තා
රූපවාහිනියේ දැන් දිනය වැටුනේ

2242 11 25 විදිහට

ලා නිල් පාටකින් රූපවාහිනිය වර්ණ ගැන්විල තිබුනා

-------------------------------------------------------------------------
ඒක ඉමක් කොනක් නැති විශාල වහලයක් වගේ එකක්
එතැන හිටියේ අවු 30 කට වඩා අඩු අය මම අවු 20 ක විතර චරිතයකට පන පොවමින් හිටියා...

තැන තැන කෙල්ලෝ කොල්ලෝ විනෝදෙන් ඉන්නවා. එකම විදිහේ ගොඩනැගිලි විතරයි, මට පිපාසයක් දැනුනා. එ සැනින් වතුර බෝතලයක් අතින් ගත්ත යන්ත්‍රයක් මා ඉදිරියට ආවා, මම කිව්වේ නැ, හිතුවා විතරයි..
කෙල්ලන්ගේ අතින් අල්ල ගත්ත කොල්ලෝ කාමරවලට ගියා කිසිම තහනමක් නැ..

‘‘පොඩි බ්‍රදර්‘‘

මගේ හිතට කවුද කතා කරනවා වගේ දැනුනා මම ඒ පැත්තට ගියා දෙරවල් කීපයක් ඉබේ ඇරුනා...

ඉස්සරහින් දේවසිරි වාඩිවෙලා හිටියා
‘දේවා‘ මට කියඋනා. මට සියල්ල අපහැදිලියි.

‘‘ඉන්න මම තේරුම් කරන්නං ඔයා දැන් ඉන්නේ වර්ෂ 2242

2010 දී විතර ලෝකයේ විද්ද්‍යඥ්ඥයින් ඉරාන සහ පාකිස්තාන පොළව යට තිබිල අළුත් මූලද්‍රව්‍යක් හොයා ගත්තා ඒක g88* ඒක රත්තරන් වලට වඩා ශත්කිමත් සුනම්‍ය ශක්තිමත් ලෝහයක්, ඔවුන්ට ඒක ඕන උනේ, විකිරණ වලින් ආරක්ෂා වෙන්න ලොකු ආස්තරණයක් වගේ එකක් හදන්න.......හරියට ලොකු කූඩාරමක් වගේ එකක්.
ඔවුන් ඒක සහරා කාන්තාරේ අත්හදා බැලුවා. සාර්තක උනා ඔවුන්
2020 ඉරාණයට සහ පාකිස්ථානය ට ප්‍රහාර එල්ල කරලා සියළුම g88* ටික ගත්තා ඒවයින් සහරාවල අති විහාල කූඩාරමක් හැදුවා
දැන් ඔයා ඉන්නේ එකේ කුඩා තැනක‘‘

මට පුදුමයි මම අහගෙන හිටියා....

‘‘ 2050 දී මේකට විරුද්ධව ලෝකෙම යුද්ධ ඇති උනා ඒ ගොල්ල අති විශාල ප්‍රමාණයක් න්‍යාෂ්ඨික අවි මුදා හැරලා ලොකෙන් භාගයක් විනාශ කරා. දේශපාලකයෝ සහ සල්ලි තියෙන මිනිස්සු ගෙවල මේ කූඩාරමට ආවා. මෙතැන විකිරණ වලින් ආරක්ෂිතයි..‘‘

‘‘පුදුමයි දේවසිරි මොකද මෙතැන කරන්නේ..‘‘ මම ඇහුවා

මට ප්‍රශ්න කෝටියත් තිබ්බා. ඇයි මහළු අය නැත්තේ, රක්ෂාවල් නැත්තං වගාවල් වගේ දේවල්... මොකද මම අවේ 2012 ඉදල නිසා.

‘‘ඉන්න මම පැහැදිලි කරන්නම්‘‘ දෙවා නිසොල්මනේ කියාගෙන ගියා

"මිනිස් සිතින් මුදාහරින තරංග තරම් විශිෂ්ඨ දෙයක් ලෝකේ නැති බව මට තේරිල තිබුනා".. බුදු හාමුදුරුවෝ භාවනා කරල කලේ, අනිත් අවයව තාවකාලික අඩපන කරල, මිනිස් සිතින් තරංග මවපු එක, ඒක
ජනපදකල්‍යානි වෙනුවෙන් යාමා මහ පෙලහර පාන්නත්, රුවන් ගෙයක් මාවාගෙන භාවනා කරන්නත් යොදාගත්තා..

‘‘මම පුළුවත් තරම් පරේශණ කරල ඒකට ක්‍රමයක් හොයාගත්තා ඒක මම මීට කලකට ඉස්සර G 88 ටීම් එකට දුන්නා. එකේ ප්‍රතිපළයක් හැටියට G88 පාලකයෝ වෙච්ච අපි අමරණීය උනා... ඇත්තටම මේ තියෙන්නේ කිරණ විතරයි.. ඒවාට ශක්තිය දෙන්න මිනිස්සු දාස් ගානක් සුවසේ නිදාගන්නවා...‘‘

‘‘මට තේරෙන් නැ ‘‘ මම කිව්වා

‘‘ඔයා වැඩිහිටියෝ දැක්කේ නැනේ.. අපි අවුරුදු 30 න්පස්සේ හැම කෙනෙක්ම මැරෙනකං ස්වාභාවික නින්දකට දානවා‘‘

දේව මට ස්ක්‍රීන් එකක් ඇරල පෙන්නුව. මිනිස්සු දස දහස් ගානක් පොලිමට නිදි - බට වලින් කෑම දෙනවා එයාල පංච ඉන්ද්‍රියම නිදි ගන්නවල මනිසින් උපද්දවන තරංග ලොකු පෙරුම් උපකරණයක යවනවා
එ ශක්තියෙන් තමයි දේවා ඇතුලු පාලකයන් නොමැරී ජීවත් වෙන්නේ...

‘‘අපේ දවසක් වෙනුවෙන් මිනිසුන් 10 ක් දින 50 ක් නිදාගන්න ඕන, දැන් අපිට පිරිස මිදිවෙලා තියෙන්නේ ඒක නිසා අපිට ඕන පුළුවන් තරම් ළමයි හදවන්න. ඔයා ඉස්සර වෙලාම දැක්කේ ඒක. මලී ඉන්නවනං ඔයාටත් පුළුවන්.‘‘

දේවා හිනා උනා

‘‘තව එකක් ඔයා බ්ලු ටූත් ගැන දන්නවනේ මෙහෙත් එ වගේ සිතන හැම දෙයක්ම යන්ත්‍ර වලින් කොපි කරගනන්වා ඒක ඒ වෙලාවෙම ලබා දෙනවා
ඔයාට දුන්න වතුර බෝතලේ වගේ.ඒක නිසා මේක 7 වන දිවියලෝකේ කියල මිනිස්සු හිතනවා. තව මිනිස්සු හිතන හැම පරිසරයක්ම අපි හොලේග්‍රෑම් වලින් මවනවා... ගංගා දිය ඇලි විතරක් නෙවේ අතීත පරිසර පවා...ඒ වගේම සියළු ආහාර නිෂ්පාදන කරන්නේ යන්ත්‍ර..‘‘

දේවාට සතුටුද ? මම අනවශ්‍ය ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා...

නැ පොඩි බ්‍රදර් මම උඹව 2012 ඉදන් මෙහෙට ගෙන්නුවේ මේක මහ අපරාධයක් කියල කියන්න, කීප දෙනෙක් අමරණිය වෙන්න ලක්ෂ ගානක් ජීවිත වලින් වන්දි ගෙවන්න ඕන, ඒත් දැන්නං මට කරන්න දෙයක් නැ

මම බුදු දහමේ අර්ථය වැරදියට යෙදෙව්වා....

______________________________________________
ටිං ටිං

දොරේ බෙල් එක වදින සද්දයක් ආවා
හාමිනේ ඇවිත් !
මම සිගරට් කොට ටික කොමඩ් එකට දාලා දොර ඇරියා...

‘‘දන්නවද අන්න දේවා ඇක්සිඩනට් වෙලා‘‘
මං හිතන්නේ.......

මට අයෙම හීන් දාඩිය දැම්මා

--------------------------------------------------------------------------
කුරුළු නිස්කලංකට විශේෂ ස්තූතිය

මෙහි එන ධාර්මික කරුනු සහ විද්‍යාත්මක කරුනු
නිර්මාණ පමණි...

197. 
     

     
     

     

     
     

        ....''කූල් බිම දන්සැල''.......

     
     

     
     

     ෂසික ගේට්ටුව අරින්නත් කලින්

     බයිසිකලේ වත්ත ඇතුලට දාන්න හදනව දැකල
     මම උඩින් ගිහන් උට කෑගැහුව. 'උඩින් ගිහින්' කිව්වට කලබල වෙන්න එපා, මම හිටියේ ස්ලෑබ් එක උඩ (කොන්ක්‍රීට් වහලේ)
     
     ස්ලැබ් එක තමයි අපේ සාකච්ඡා මන්ඩපය,
     විපුල අයියගේ ගෙදර උඩුමහල හදල නැ,
     

     ඉදල හිටල සෙට් වෙන්න
     අපි යන්නේ එතැනට, ගෙට ඇතුල් වෙන් නැතුව එළියෙනම් යන්න පුළුවන් පඩි පේලියක් තියෙන නිසා විපුල නෝනා, ඒ කීවේ කාන්ති අක්කාගේන් දෝස් මුරයක් නැ.
     
     අපේ ලේන් එකේ ගෙවල් 20 කට වඩා නැ. චමින්දලා කීප දෙනෙක් හිටියට විපුල අයිය ස්ව කැමැත්තෙන්ම චමින්ද පෝස්ට් එක බාර ගත්තා.
     අපිත් එයාට එකගයි. මුලින් මොනා කීවත්, අන්තිම වෙන්නේ
     අපිට ඕන දේ කියල අපි දන්න නිසා..
     
     අද නිමිත්ත උනේ අනිද්දට උදාවෙන, වෙසක් පෝයට
     දන්සලක් දෙන්න. කට්ටියම එකතු වෙනකං ඉදල විපුල අයිය කතාව පටන් ගත්තා. එයා ඒක පටන් ගන්න කලින් පුරුද්දකට වගේ විටක් හපන්න ගන්නවා. ඒක කරන්නේ නැති තලස්තෑනි කමක් හදාගන්න කියල කියන්න මගේ ක‍ට කැහුව,
     
     ''අපි හුග දෙනෙක් රජේ සේවකයෝ, අපි කන හැටි ලිපා දනී කීව වගේ
     අපි අන්ත දුප්පත්, එත් වෙසක් එකට දන්සලක් දෙමු කියල සේනක මළය යෝජනා කලාම, මට හිතුනේ අපේ වෙල් දෙක තුනක් මග හැරල හරි මේක කරන්න ඕන කියල'' විපුල අයිය කතාව පටන් ගත්ත විදිහටම කාගෙත් උනන්දුව කීප ගුණයකින් වැඩි උනා විපුල අයියා කීවත් වගේ වෙල් 2 ක 3 ක සල්ලි වෙච්ච සීනි කිලෝ 3 ක්ම දෙන්න පොරොන්දු උනා,
     
     ''කූල් බිම දන්සැල''
     
     ඒ පාර ඇරල තිබ්බ ගෙට්ටුවෙන් සමනයි, කූමාරයි ආවේ බොදු බැති ගීයක් කියාගෙන, වැඩේ නැගල යනවා, බීම වලට ඇසෙන්ස් එකක් ගමු ධර්මේ ‍යෝජනා කලා.. කලිනම් පින් කරගන්න හිතිලා කාන්ති අක්කා, තේ බන්දේසියක් අරන් අවා. දැන් දැන් කාන්ඩේ වැඩී කිරි තේම 10 ක්
     අසල් වැසියෝ නේ,
     
     විල්සන් කතාව දේශපාලනය පැත්තට ගත්තේ වියදම් කරන්න විදිහක් නැති බව පෙන්නන්න, '' නොදකිංන් මුගේ ආංඩු, අතේ පිච්චියක් නැ..
     ඒත් මමත් රු. 200/- දෙන්නං කියලා, එයත් සම්මාදං උනා..
     
     ''සුවදේ මට සීතල සුලග පවා'' ඒක ඇහුනේ ෂසික ගේ ෆෝන් එකෙන්.
     කාලීන සංගීතේ, මං එනකං හිටපල්ලා අනිද්දා නිවඩු .. අරුණ එහෙම කිව්වාලු..ෂසික එහෙම කීවේ අමුතු හිනාවක් පාගෙන.
     
     සෝම අක්කත් පැද්දි පැද්දී ස්ලැබ් එකට සේන්දූ උනා මෙගා බෝතල් ‍දෙකකුත් ඇන්න. බීම බොන්න වීදුරු හදන්නේ මොකටද කියලා හිතුනේ බෝතලේ කට තියානම බොන අපේ චමින්දව දැක්කම
     උට විට කාලා කට හේදුනවද මන්ද ?
     
     දැන් එතකොට අවමංගාල්‍යා සමතියේ පුටුයි, ටෙන්ට් එකයි හරි,
     එතකොට කෝප්ප, එකෙක් අහනවා, කොප්ප වලට අපි ඩ්‍රිස්ට්‍රොයිබල් ඒවා ගමු අපේ කම්පැණි එකේ දුන්න එකටත් ඒවා ගත්තා. වීණා කියනවා. ඇ තාලෙට කියවනවා බලන්න ආසයි...
     අපෝ ගනං වැඩි එකක් 2.50 විතර වෙයි. බීම 1000 ක් දුන්නොත් 2500/- ගෙයි ජනෙලේ, කඩේ දොර කරං ඉන්න ජානක කියනවා උ කෝමත් කුනා
     
     'හරි එනවා' කමල් එහෙම කියන කොට අපි හිතුවේ, අදහසක් අවා කියල
     බැලුන්නං චූන් පාං සද්දේ ඇහිලා, මංඩපේ අවසරයන් නැතිවම ගිය කමලා අවේ, ටී බනිස් ෂොපින් බෑග් එකකට අරං
     
     සද්දයක් නැතිවම උන්න චින්තක අහෙන, නොහැනෙන ගානට, අරුණට කෝල් එකක් ගන්නවා ''වයිට් 4 ක් ඇති එකක් මගේ ගානේ, ඉතිරිවා සැන්ඩි කරමු'' එයා සැන්ඩි කරනවා කියන්නේ එකතු කරල ගමු කියලා
     එයා එක් ඇහෙන නොහැනෙන ගානට ගන්නේ බිරින්දට ඊළග මොහොත ගැන නොකියා කියන්නයි.
     
     දන්සල සරුසාරෙට යනවා, විහිළූ තහළු වගේම, රස කතා,
     වඩේ, මික්සර් වැඩේ තව රසවත් කලා, දිව්‍ය රථය අරගෙන අපු මාතලී දිහා බලනව අරුණ 57 ලයිට් ඒස් එක වත්තට ගන්නකොට කාන්ඩේ බලාගෙන උන්නේ.
     
     නාලාගිරි ඇතාව මෙල්ල කරන්න ගියාට වඩා වෙහෙසක්, ස්ලෑබ් එකෙන් චින්තකයන බිමට බස්සගන්න උනා කියල මට මතක් උනේ පහුවෙනිදා
     තැඹීලි ගෙඩි දෙකක් හිස් කරාට පස්සේ.....
     
     නේ, දන්සල් දෙන්න අපේ අය ලෝබ නැ නේ.......

145. 
     

     
     

     

     
     

     
     

     ''මට සාස්තර කියන්න පුළුවන්''

     
     

     මම එහෙම කියන‍කොට කොච්චියේ උන්න 10 කගේ විතර
     ඇස් මාව හූරං කන්න වගේ මගේ දිහාට එල්ල උනා....
     
     මම කිසිම ගානක් නැතුව එහෙම කීවට ව‍ට පිට බැලුවේ නෑ
     

     
     දැන් මගේ ඉස්සහ ඉන්න පරාජිත ගැහැනියගේ ඇස් කෙලින්ම මගේ මගේ ඇස් වලට එල්ල වෙලා
     
     ලෑලි බංකු වලින් සමන්විත කෝචිච පෙට්ටිය තාලෙකට පැද්දෙනවා
     තවත් ස්ටේෂමක් පහුඋනා විතරයි.
     
     මම කොටුවෙන් කෝච්චියට නැග්ගේ උදේ 5.50 ට විතර
     ගමනාන්තය හාලි ඇල. සතියේ දවසක් නිසා වැඩිට සෙනග හි‍ටියේ නැ..
     හුග දෙනෙක් නාවලපිටියෙන් බැස්සා...
     
     මම කම්මැලි කම යන්න හුගක් වෙලාවට කරන්නේ කන එක,
     කඩල, වඩේ, රොටී තේ, කාලම එපා වෙලා උන්න මං කවුලුවෙන් ඇත
     කදු උඩින් කමකට නැති සිතිවිලි ටික පා කරල යවන්න
     ට්‍රයි එකක් දෙමින් උන්නා
     
     ස්ටේෂන් ගැන මට වැඩි වැටහීමක් තිබ්බේ නැ. මම නවත්තන හැම ස්ටේෂන් එකක් දිහාම හොදට බැලුවේ මගේ කවුරු හරි මේ ස්ටේෂමක
     අමතක වෙලා ගියා වගේ...
     
     කවුරු හරි කීවේ ස්ත්‍රී පරාණයකට
     
     ඔන්න අපේ කතා නායිකාව ඉන්නවා ස්ටේෂන් එකේ ඇ එක අතකින් වැසිය හැකි මල්ලක් සහ අනිත් අතින් කුඩා දරුවෙක් වඩාගෙන කොච්චියට නැග්ගා. ආසන තැනින් තැන පිරිල මට ඉස්සරහ, ඒ කිව්වේ මම කකුල් දෙක තියාගෙන ආපු සීට් එක මම කකුල් දෙක අරගෙන ඈට පිරි නැමුවා...
     
     වයස 24 ක් 25 ක් ඇති, මට එහෙම හිතුනා. දිග සායක් බ්ලවුස් එකක ඇදගෙන උන්න ඇගේ අතේ උන්න දරුවට අවුරුද්දක් විතර ඇති.
     ඈ දරුවත් එක්ක මොනවද කියවනවා. හරියට පොඩි එකාට තේරෙනව වගේ මට හිනාවක් ගියා.
     
     'පුතේ අයිය මොනා කරනවද දන් නැ' ඈ කියවනවා. ඒ කියන්නේ ඇයට තව දරුවෙක් ඉන්නවා. මම ඉස්සහ ඉන්න ඇගේ මූන දිහම බලාන උන්නා
     බිම බලාගෙන ඉන්න ඇගේ ඇහි බැම ගාව සීරුම් පාරක්, ඇස් රතුවෙලා,
     ඇදුම් ක්‍රමවත් නැ.
     මූනට වැටුන මගේ ඇස් නතර උනේ අගේ දරව වඩාගෙන ඉන්න අත ගාව.
     
     ලොකු සීරීම් තුවාලයක්
     
     දැන් මම 'රහස් පරීක්ෂක' වැඩේට බැස්සා ඒ කියන්නේ ඕපා දූප සෙවීමේ නිල ක්‍රියා වලියට. ඇගේ මල්ලෙන් ගත්ත සූප්පුව සහිත වතුර බෝතලයක්
     පොඩි එකාගේ කටට තිබ්බා. ඒ කිරි නොවන නිසා පොඩ්ඩා සද්දේ දාන්න ගත්තම මට සියල්ල 'මීටර්' වෙන්න ගත්තා
     
     මම සියලු නිරීක්ෂන වලට පස්සේ නිගමනයට ආවා...
     ''මෙයා තරහවෙලා යනවා අනිත් දරුවව දාලා''
     
     ''ඔයා ඔය තරහාවෙලා ගියාට ගෙදර ඉන්න පිරිමි දරුවට අපලයි''
     
     මටම පුදුමයි මම එහෙම කීවා
     
     එක එල්ලේ මා දිහා බලපු ඇය ''මම තරහවෙලා යනවා කීවේ කවුද''
     කියල ඇහුවා.
     
     ''මට සාස්තර කියන්න පුළුවන්''
     
     මම ටිකක් හයියෙන් කීවා. ඇය බිම බලාගත්තා. මගේ නිගමනය හරි කියලා විශ්වාසයෙන් මම දිගටම කියවගෙන ගියා
     
     ''ඔයා, ඔය මහත්තයා එක්ක තරහවෙලා ගියාට, දාලා ගිය පොඩි එක්කෙනාට අපලයි, දැන් එයා ඉන්නේ කා එක්කද ? මට පේන හැටියට එයා හෙට වෙනකොට ලොකු අනතුරකට ලක්වෙනවා''
     
     මම කියාගෙන ගියා. ඇය අඩන්න ගත්තා එහා ආසනේ උන්න නැෂනල් එකක් ඇදගත්ත 50 ක 60 ක විතර වැඩිහිටියෙක් වැඩි විපරමක් දාලා මං ගාවට ආවා..
     
     ''ඇත්තද පුතා මොකද වෙලා තියෙන්නේ'' මාමා මගෙන් අහනවා
     
     මෙයාගෙන්ම අහමු මම යෝජනා කරා, ''ඇත්තද මේ, මොකද උනේ,''
     ඔහු කරුණාවෙන් ඇහුවා.
     
     ඔවු අපි රන්ඩු කරා මම අම්මලගේ දිහා යනවා, ඇය කීවා
     ''එතකොට තව ළමයෙක් ඉන්නවද ?'' මාමා අහනවා. '
     'ඔවු එයාව එහා ගෙදර නවත්තලා අවේ මට දෙන්නම එකපාර ගෙනියන්න බැරි නිසා. ඇය අඩමින් කියනවා...
     
     රන්ඩු උන කාරනය හැටියට රූපවාහිනිය අලුත් වැඩියා නොකිරීම හේතුවක් වී ඇතර, ''ටිකක්'' අරං අපු නිසා ''දෙකක්'' දී අති බවත් ඇය පාපෝච්චාරය කලා.
     
     ගෙදර දාල අපු දරවට මාරකයි, ඔයා ආපහු යන්න ප්‍රශ්නේ හිමීට විසදගන්න මම, මාමාගේ මාමා චරිතෙට පන පෙව්වා.
     
     ඈ මාව විශ්වාස කරන්න ගත්තා හැටන් දුම්රිය ස්ථානයෙන් බහින බවත් මල්ලිත් එක්ක නැවත සිය නිවසට යන බවත් මට 'වැද' පවසා ස්තූති කරමින් ඈ හැටන් ස්ටේෂන් එකෙන් බැස්ස....
     
     පුතා මටත් සාස්තරයක් කියනවද ? මාමා මගේ දිහාට හැරුනා
     
     ''කෝ මාමාගේ අත හීරිල නැනේ''
     
     මාමයි, මමයි, හිනාවෙවී හාලි ඇලටම ගියා
     කරුමේ මාමටත් උන්නේ කොල්ලෝ දෙන්නෙක් නැත්තම් මාමා එදාම
     මාව බෑන කරගන්නවා..........

     
     

     
     

වෙලාව හරියටම 11.59.........

මම හිටියේ නොසෑහෙන බඩගින්නක, ඥාතියෙක්ගේ මගුල් ගෙයක් නිසා බිරිද 'සැලෝන්' එකකට යන බව කීව නිසා දවල් කෑම එක තවත් පැයක් දෙකක් පරක්කු වෙන හැඩයි. මොනව හරි පොඩි කෑමක් කටේ දාගන්න තිබ්බ නං.. මම හිතුවා

ටිනි ටින් ටිනි ටිනි ටින් ටින

ි .. ටි

ෆෝන් එකේ නොකියා ටෝන් එක නද දෙන්න ගත්තා. එත්
එක පාරටම සද්දේ නැති උනා. වෙනදා එන 'මිස් කෝල්' වචන දෙක ස්ක්‍රීන් එකේ තිබ්බේ නැ ඒ වෙනුවට තිබ්බේ

''sending ere'' කියලා

මම දුරකථනය අතට අරං බැලුවා සිග්නල් කනු පේන්න නැ..'සිම් එක ලොක් වෙලා' මට හිතුනා මම සිම් එක ගලවලා අරං කෙල ටිකක් ගාලා ඇතිල්ලුවා. සිම් එකේ තඹ පතුරු ටික දිලිසෙන්න ගත්තා. ඇගිලි වලට අමුත්තක් දැනුනා. සැනසිලි දායක කලන්තයක් වගේ එකක්.

මට හිතුනා මම 'බෝමන්' වගේ උනා කියලා බෝමන් කියන්නේ ආතර් සී ක්ලාක් මහත්තයාගේ 2010 නව කතාවේ ප්‍රධාන චරිතේ, හරිම සැහැල්ලුවක් දැනුනා ඊට පස්සේ අර සිම් එකේ තඹ පතුරු අස්සෙන් මාව ඇදිල ගියා වගේ දැනෙන්න ගත්තා.

දැන්මට ඇගක් නැ 'හිත' විතරයි බලන දිහාවට වේගෙන් යන්න පුළුවන් මාර අත්දෑකීමක් ඒක. මම නැවතුනේ විශාල බිමක, රාත්‍රී කාලයක් ඒක
කටුකම්බි ගහල වට කරලා තැන, තැන විශාල ගොඩනැගිලි....

එක ගොඩනැගිල්ලත තිබ්බ අකුරු 8 ( G 8 ) වචනයක්. මම ඒක කියවන්න උත්සහ කරා එත් තේරුමක් දැනුන් නැ මම දොරක් අතරින් ඇතුලට ගියා
දොර වහලද, ඇරලද කියල අවුලක් නැ මට යන්න පුළුවන් උනා...

එතැන පරිඝණක ලක්ෂ ගානක් තිබ්බා ඊට උඩින් දුරකථන අංකයක් සහ නමක් තිබ්බා. මහාහ පුදුමයක්, මගේ නම සහ දුරකථන අංකයත් තියනවා. මම ලගට ගියා. සුපිරි ඇනරොයිඩි ටෙක්නෝ එකක්, ලස්සන කෙල්ලක් ස්ක්‍රීන් එක ඇගිලි වලින් තල්ලු කර කර මොනවද හොයනවා..
ඒයා ජපන් කෙල්ලක්, ආහ්.. එකේ තියෙන්නේ මං හිතපුවා, මෙන්න ටිකකට කලින් මං
''මොනව හරි කන්න'' ඕන කියපු එක පැහැදිලිව ලියවිලා තිබුනා.. ඒක් ඊට යටින් තියනවා FAULT කියලා. ඒ කියන්නේ මං මැරිල? මට එහෙම හිතුනා

අපි සිංහලින් හිතන දේවල් තේරුම් කර දෙන්න එතැන මහා චාර්යය වරයෙක් හිටියා. එයා සිංහල කෙනෙක්. ටිකක් පුරුදු මූනක්. මම හොදින් මතක් කරා. ටීවී එකේ විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්වරුන්ට ලොකු පඩි හම්බවෙනවා කීව්ව කෙනෙක්, එයා කෝට් එකක් ටයි එකක් සපත්තු දාගෙන හිටියට ඇදගෙන උන්නේ ඉලාස්ටික් එකක් දාපු කොටු කොටු පිජාමා කලිසමක්.

තව ටිකක් යටට ගිහින් බැලුවා. මම හිතපු ලැජ්ජ නැති හැම දේම මේකේ තියනවා.. එත් වැසිකිලියේදී හිතපු ඒවා නැ. මම වැසිකිලියට ෆොන් එක ගෙනියන් නැ එක සැරයක් ඒක කොමඩ් එකට වැටුන නිසා. ආ ඒ වගේම ෆෝන් එක චාජ් කරන වෙලාවේ, හිතපු ‍දේවල් ඇත්තෙත් නැ..

ඒ කියන්නේ මං හිතන දේවල් මෙතැනට එන්නේ මගේ ''ෆොන් සිම් එකෙන්'' මට සියල්ල පැහැදිලි වෙන්න ගත්තා.. මම වෙනත් මොනිටරයක් ලගට ගියා. ඒවගේ අපේ යාළුවෝ හිතපු දේවල් තියනවා.

ඊළගට ලොකු බෝඩ් එකක් ගහල තිබ්බා තැනෙත

''මයින්ඩ් බෑඩ් සෙක්ටර්ස්'' එතැන ඉංජිනේරුවරු කීප දෙනෙක් ඉන්නවා එයාල බෑඩ් සෙක්ටර්ස් අයින් කරනවා. එතැන හිටිය පිරිස අතරේ දේශපාලනය ලියන මිතුරන් කීප දෙනෙක් හිටියා..

''ඩ්‍රීම් පැරඩයිස්'' ලියන මිතුරියට එයාල තැග්ගක් එවන්න ලෑස්ති කරලා..
තෑග්ගක් කීවට ඒක එවන්නේ, ඔළුවට නේ හිත හරිවැටෙන දෙයක් ඇයට මේ සතියේ ලැබෙයි....

මම ටිකක් එලියට ගියා. තවත් පුරුදු තැනක්... ආ අර අගහරුවට ගිය රෝවර් එක එතැන තිබුනා ඊට එහායින් නීල් ගොඩබැස්ස තැන..ඈ.. ඒ කියන්නේ මං ඉන්නේ හදේද ? මට පිස්සු ඩබල් උනා.

හුගක් අය හිතන දේවල් බලල ඒ අය පරේයේෂන කරා, පරේෂන කරන්න හිතන අයගේ ඔළු වලට ඒ අය වැඩිපුරම සෙක්ස් පින්තූර සෙට් කරනවා මම දැක්ක,

එක පාරම මාව ඇදිල ගියා මගේ මැෂින් එක ගාවට
FAULT OK

-------------------------------------------------------------------------

12.00 වෙලාව
බිරිද එනකොට 2.00 වෙනවා කියල කොල් එකක් දුන්නා, ඒත් එක්කම,
පීසා එකේ ලමයෙක් හෑන්ඩ් බිලක් දීල ගියා

-----------
බඩ ගින්නේ ඉන්න එපා
එක් ගෑස් වලට මූලාරම්බයයි.. දැන් දුරකථන ඇමතුමකින් කුඩා අමතර කෑම වේලක් ගෙන්න ගන්න පුළුවන්
රු. 150/- යි. ගෙනත් දෙන්න යන්නේ විනාඩි 15 යි...

පීසා - මොරටුව ශාඛාව

මම කොල් එකක් ගත්තා

''මට විජේසූරිය පාරට ස්නැක් එකක් එවන්න
මෙන්න ඇඩුස් එක.........''

මම පන්සලේ පොඩි බංකුවක් උඩ පැයක‍ට වඩා හිටියා
''ලොකු හාමුදුරුවෝ සැතපෙනවා''
ඇබිත්ත මලයා එහෙම කියල සෙල්ලං කරන්න දිව්වා....
මාව මේ අමාරුවේ දැම්මේ අපේ අක්කගේ පොඩි එකා..උ හිතන්නේ
'මාමා' හැමදෙම දැන ගන්න ඕන කියලා..

'' බහස්පතිට වඩා ලෙකුයි මගේ රන් කද ඔයාව''
සිදුවක් කියාගෙන එනකොට මම හිතුවේ නැ කොල්ල මාව මෙච්චරම අමාරුවන දායි කියලා.

''මාමේ, බ්‍රහස්පති කියන්නේ ගුරු නේ''
'ඔවු'...මම කීවේ ගානකට නොගෙන
'එතකොට කුජ'
'අගහරු..'
''හිරු. ඉර -- සදු, හද, නෙසසුරු සෙනසුරු....''
කොල්ල කියව කියව ගියා ඊළගට අයෙම ආවේ, මාව මේ අමාරුවේ දාපු
ප්‍රශ්නයත් අරගෙන.
''මාමේ එතකොට, කේතුයි රාහුටයි කියන නම් මොනවද ?''
''කේතු, රාහු'' මම ලිස්සල යන්න බැලුවා

මට සීතාම්බර සළුව මතක් උනා පොඩි උන්‍ට වෙට්ටු දාන්න බැ...

ඇත්තටම රාහු කේතු කියන්නේ ග්‍රහ වස්තුද ?
පොඩි එකාට උත්තරයක් දෙන්න ඕන නිසාම මම ටිකක් හිතුවා.. නැ නැ ‍එහෙම කොහෙවත් නැ, තියෙන්නේ, චායා ග්‍රහයෝ කියල. තැනෙක චින්තන මාත්‍ර ග්‍රහයෝ කියලත් තිබ්බා...

පොඩ්ඩව බො‍‍හෝම අමාරුවෙන් 'හලලා' මම පන්සල පැත්තට ආවා
අපේ පන්සල පොත් ගුල් විහාරයක් පොත් ඇත්තටම ගුල්ලෝ ගහල, එකෙක් එන් නැ ඒවා කියවන්න, මොකද, පොතක් බලන්න ලොකු හාමුදුරුවෝ කබඩ් එක් ඇරල දෙන්න වරුවක් යන නිසා...

මම 'වරුවෙන්' බාගයක් ගත කරා. හමුදුරුවෙන්ට අවශ්‍යතාව කීවා. පැයකින් විතර ලොකු හාමුදුරුවෝ එලියට ආවා..

''ඉලන්දාරියා මීට අවුරුදු 8 කට විතර ඉස්සර මෙහෙ වස් වසන්න ආපු හාමුදුරුවෝ කෙනෙක් වස්කාලයේදි ගිලන් උනා. උන්නාන්සේ කුරුටු ගෑව කොල වගයක් මට දුන්නා ඔය සෑස්තරේ ගැන ආස කෙනෙක්ට කියවන්න දෙන්න කයල. මේ මේ ටික..''

ලොකු හාමුදුරුවෝ කොල ටිකක් මගේ අතේ තිබ්බා...
වස්කාලයේ දීම අපවත් උන ඒ හාමුදුරුවන්ට පිං දෙමින් මම ගෙදර ගියේ පොඩ්ඩට උත්තරට දීලා ''මාමා'' පට්ටම අලුත් කර ගන්න.

මම ගෙදර යනකොට 'පෙඩ්ඩා' අක්කා එක්ක ටවුමට ගිහින්, වදයක් නැතුව මම හමුදුරුවෝ දුන්න සටහන් කියවන්න ගත්තා.

2005 01 10
ලෝකය පිළිබද සහ එහි විනාශය පිළිබද මේ සටහන් කියවන්න, හෝ, ඒ ගැන කතා කරන්න මං ජීවත් නොවන බව මම දනිමි. එත් මේ සටහන් තබමි.
මේ වචන කීපය කියවපු මම දීග ඇරිලා කියවීම ඇතෑරල සීරුවෙන් කියවන්න ගත්තා

''ගොඩක් දේ අතරින් මට රාහු සහ කේතුව හම්ම උනා
ජ්‍යෙතිශයේ සියළු ගහ වස්තු අතරින්, රාහු සහ කේතු වෙනස් බව මට වැ‍ටහුනා, ඒ කියන්නේ රාහු සහ කේතු කියන්නේ ඇත්තටම අයනිකතාවයයි, කොටින්ම කියතොත් චුම්භක ක්ෂේත්‍ර දෙකයි උත්තරධ්‍රැව සහ දක්ෂිණ ධ්‍රැවයයි''...

පොළවේ විනාශය පිළිබද සියළු කියවීම් සිදුවෙන්නේ රාහුගෙන් සහ කෙතුගෙන් බව සටහන් වල කියවිනි...

මිනිසා විසින් කෘතිම ක්‍රම මගින් මෙසේ චුම්භක ක්ෂේත්‍ර වෙනස් කිරීම ලොකය විනාශ වීමට ප්‍රභාලම හේතුව බව සටහන් වල කියවිනි. රාහු සහ කේතු මාරුවීම වසර එකහමාරකට වරක් සිද්ධ වෙන බවත්, එසේ
වෙනස් එහි තීරාණාතමක වෙනස් වීමක්

2012 12 24 වන දින සිදුවෙන බවත්ය..

මට හීන් දාඩිය දාන්න ගත්තා

ලොක විනාශය, මායා වරුන්ගේ දින පොත,
2012 චිත්‍රපටිය.....

පුතේ........ බ්‍රහස්පතිට වඩා
අරුන් දෙන්නා (රාහු කේතු) ලොකුයි
මං කෑගහගෙන නැගිට්ටා....

______________________________
ප්‍රබන්ධයකි..........

එදාත් මේ වගේම වැස්ස ... !

උදේම නැගිටින කොට, බෝඩිමේ පොත් තියල තිබ්බ
රාක්කේ තෙමිලා, පොත් ටික ගන්න දෙයක් නැ
පොත් ටික ඇද උඩ වේලෙන්න තියල, වැඩට යන්න
ලෑස්ති උනා...

මූන හොදගෙන ඇවිත් 'තේ' එක බොන්න ගියා වැස්සට
එකතු උන වතුරට ලිස්සල ගිහින් තේක ඉහිරුනා..
මම වතුර ටිකක් බීල කෑම එකත්
(බෝඩිමෙන් දෙන) අරගෙන පාරට ආවා...

119 ක නගින්න පාරට එනකොට, හයියෙන් ආපු වෑන් එකක්,
මඩ වලක තිබ්බ වතුර ටිකකින් කමිසේ නාවල යන්න ගියා...

'වැස්ස'

කමක් නැ කියල හිතල මම 119 ක නැග්ගා
''නුගේගොඩ බහින්න සල්ලි දුන්නේ නැති අය සල්ලි දෙන්න ''
කියල කියනකොටයි මම පර්ස් එක බැලුවේ...

ඒක සාක්කුවේ නැ, කොන්දොස්තර මල්ලිට වෙට්ටුවක් දාලා
යන ගමන් කල්පානා කලේ උදේ එක සාක්කුවට දා ගත්තේ නැත්තං
හොදයි කියලමයි, නැත්තං සොරිම තමයි,

සුපර් මාකට් එක ගාවදී මගේ 'සිහින කුමාරි' දැක්කා
තෙතබරිත හදවත ගිනි ගනිද්දි මං අහක බලාගත්තා එයා 'හතුරව' බදාගෙන හිටියේ හරියට පැනල යයි කියල වගේ,

මම මගේ වැඩපලට ගියා නෙවේ 'ගෑටුවා...'

වැඩපල ඉස්සරහ දූගී අම්ම කෙනෙක් පොඩි එකෙක්ව තියාගෙන වැස්සට
බේරෙන්න. පොඩ්ඩාගේ අතේ තෙමිච්ච පාන් කෑල්ලක්..

මම බෝඩිං කෑම එක නොසිතාම දුන්නා
--------------------------------------------------------------
වැඩිය නෙවෙයි කාලක් ගැහුව වගේ පපුව රත් උනා.
හරියට සහරා කාන්තාරේ වගේ.......

4Like ·  · Share